Media Me, you’re in my story
Tuesday, 24 November 2020MEDIA ME – You’re in my story – Een bespreking door Ditteke Mensink.
Thursday, 11 April 2013
De moderne mens zou zich door de toevloed van nieuwe media steeds minder kunnen focussen, lezen van boeken en kranten zou steeds onaantrekkelijker worden. Immers, bij de nieuwe media concentreer je je maar op één ding, je raakt bedreven in een nieuwe manier van focussen. Met die vernieuwde blik, schietend van het één naar het andere, leg je razendsnel verbanden. Die verbanden leiden, gevoed door onze verbeelding, tot nieuwe creatieve inzichten.
Het lijkt mij, als maker van cross-media, de kunst – zonder dat het verhaal alle kanten op schiet – van die vernieuwde blik gebruik te maken.
Bert Kommerij en ik hebben al eens gesproken over de toevloed van media en hoe daar mee om te gaan in ons privéleven. Hij weet dan ook dat ik iemand ben die de mogelijkheden van internet, facebook, youtube, flickr, twitter noem maar op, eerder af hou dan naar me toe trek. Ik ben behoudend. Na een aantal jaren flink te hebben rondgestruind op internet en deelgenoot te zijn geweest van facebook etc. heb ik vorig jaar de profielen afgesloten. Erg rustig vind ik het. Wanneer ik zo nu en dan nog eens over de schouder van een ander mee kijk naar bijvoorbeeld een facebookpagina overvalt me gemakkelijk de beklemming die me destijds deed besluiten mijn zogenaamde vrienden af te stoten en alleen verder te gaan.
Het aardige van Bert is dat hij – toen we het er over hadden – mijn standpunt volledig begreep en ook deelde. Maar in plaats van een muur op te bouwen tussen de ontvanger/gebruiker en de toevloed informatie en mogelijkheden, zoals ik heb gedaan, kiest Bert voor een geheel andere weg. Hij schroomt er niet voor om zo’n ambitieus onderwerp als de digitale revolutie op zijn agenda te zetten en die tot handzame proporties terug te brengen. Zijn methodiek is die van ‘de jonge onderzoeker.’ Onderzoeker: omdat hij zich laat leiden door zijn interesse en een onbekend pad durft te volgen in een oerwoud van mogelijkheden. Jong: omdat hij bijzonder leergierig is, leert van zijn ervaringen en zich de ervaringen eigen maakt in een oorspronkelijke vorm.
Media Me is een verrassing en voelt als een gedicht. Een gedicht waarin veel ruimte is voor de verbeelding van de kijker/luisteraar. Waarin het onzegbare geheim zoals die in gedichten besloten ligt, je wordt ingefluisterd zonder expliciet te zijn. Als kijker van Media Me ben je een pionier die met de landkaart in de hand op zoek gaat naar de schat: diepere lagen, betekenissen, verbanden. Er is een rijkdom aan mogelijkheden. En voor iemand zoals ik die terugschrikt voor zoveel mogelijkheden, die overzicht zoekt, heb ik mij binnen de vertelling van Media Me als pionier aangenaam en op mijn gemak gevoeld. Het is de maker blijkbaar gelukt om uit dat universum het net noodzakelijke te kiezen voor zijn eigen concrete verhaal, in geheel eigen kenmerkende stijl.
Hoofdpersonen in Media Me zijn Machine, Andy en de Pictureman. Vooral de eerste twee maken het verhaal. Hun dialoog en de spanning in hun relatie vormen de rode draad van Media Me. Machine is een alwetende verteller met een dominant karakter en psychopathische trekken. Hij spreekt uitsluitend om zelf te stralen. Nooit beantwoordt hij een vraag. Ontwijken is zijn kunst. Hij neemt Andy bij de hand, lacht hem schamper uit, treitert wat, kritiseert hem en laat hem kunstjes doen met ‘wat zie ik…?’ Steeds volgt er een beloning: ‘Please go on, you’re doing fine.’
Pictureman heeft een bijzondere positie in het verhaal. Hij is observant en wordt geobserveerd. Door ons, door Andy en Machine. We zien hem fotograferen, we zien hem in zijn huis, we zien hem in een fotostudio als clown geschminkt. Maar dat niet alleen. Pictureman speelt inhoudelijk een grote rol. Want tijdens het mijmeren over de invloed van nieuwe media in ons leven – iets wat Media Me onontkoombaar op gang brengt – krijgen we onder regie van Machine oude foto’s te zien van Pictureman. De foto’s geven slechts een globale indruk van zijn jeugd, zijn hippie-tijd, zijn overgave aan Bhagwan, maar zijn voldoende om hem tot leven te brengen. De foto’s laten ook zien dat alles voorbij gaat en dat Pictureman nu in een nieuwe realiteit staat. Dit is belangrijk. Want in het onderzoek naar de invloed van nieuwe media in ons leven, wordt via deze foto’s een verband gelegd met het verleden. De tijd vóór de nieuwe nieuwe media. Hier kom ik later op terug.
Het lineaire verhaal tussen Machine en Andy vind ik een kracht in Media Me. Bert Kommerij heeft ooit overwogen een non-lineair verhaal te vertellen. Logisich omdat het hier over een non-lineaire wereld van verbanden gaat. Ik weet niet wat de maker er toe heeft aangezet toch voor een lineaire vertelling te kiezen maar ik vind het de enige goede keuze. Nogmaals, de lineaire vertelling is de schatkaart in mijn hand tijdens de ontdekkingstocht. Dankzij de dialoog tussen Andy en Machine en de daaraan gekoppelde beeldmontage met geluidontwerp, kan ik als kijker/luisteraar – waartoe ik door Media Me dan ook uitdrukkelijk word uitgenodigd – met mijn gedachten alle kanten op schieten en rakelings verbanden leggen tot in die diepere laag waar het om gaat. Steeds keer ik zonder moeite terug naar de dialoog die in een gestaag tempo voortgaat. Mijn aandacht is bij het ongezegde. Het dichterlijke geheim. De eenvoud, waar ik zo behoefte aan heb in een wereld van overvloed, ligt voor het oprapen.
De relatie tussen Machine en Andy staat niet stil. Samen begluren ze Pictureman. Hij zit in zijn woonkamer en is alleen. Een geaccepteerde eenzaamheid. Pictureman erkent dat dit komt door de aanwezigheid van de computer waarin hij verbonden is met anderen. Met ons bijvoorbeeld of met zijn vrienden, zoals de fotoserie laat zien.
Wanneer Machine zich kwetsbaar toont aan Andy en hem meedeelt dat hij eenzaam is, dat hij wacht op volgende generaties die hem optimaal gebruiken en niet meer met hem spelen, beurt Andy hem op met de lieve woorden: ‘I care about you a many mucho multi lot.’ Dan gebeurt er iets bijzonders. Plotseling kan Machine niet meer zien wat de Pictureman doet. Hij heeft de ogen van Andy nodig en vraagt aan Andy: ‘What is he doing now? Is he still in his room? Waiting?’ De rollen zijn radicaal omgedraaid. De alwetende Machine, die tot nu toe álles heeft gezien, beelden liet komen en gaan, die álles wist van iedereen, die zelfs de privacy-gevoelige naam van Pictureman kent, zijn alwetendheid lijkt opgelost, net op het moment dat hij claimt oneindig veel meer te kunnen dan nu het geval is. Het is opmerkelijk. Het puzzelt me. Met de vragen van Machine is blijkbaar ook zijn blindheid ingetreden. Het is een prachtige omslag maar die niet helemaal af lijkt. Is het opzet? Wordt deze ontwikkeling te vroeg in de kiem gesmoord? Of mis ik iets?
‘Hold me I am cold,’ zegt Andy. ‘I am holding you already, very tight.’ zegt Machine. Het koor zet in met religieuze muziek. ‘Very tight’ klinkt niet warm. Alsof hij zegt: ‘Ik ben God, ik heb je in een greep waaruit je nooit ontsnappen kunt.’
Het koor is dus een belangrijk vormelement. Als in een echte opera geeft het koor zowel muzikaal als in tekst commentaar op wat er gaande is. Dit koor geschreven door Barbara Okma en geïnspireerd op Gregoriaanse zang is prachtig en biedt de kijker/luisteraar ruimte om de eigen gedachten en gevoelens op te merken en te verwerken. Maar dat niet alleen. Je ontkomt er niet aan bij Media Me, de nieuwe mogelijkheden ook te zien als een nieuw soort religie, als de nieuwe zingeving, met Machine verkleed als God. De muziek van Okma legt deze laag bloot en accentueert hem.
Media Me is gelaagd. Het gaat bijvoorbeeld over beweging en stilstand. Al in de eerste minuut zien we microscopische foto’s waarin een wereld tot staan is gebracht. Geen idee wat ze betekenen. Later in het verhaal zien we mensen lopen over straat, verdiept in hun i-phones, i-pods. Ze worden door Machine stil gezet en Andy en wij worden ons bewust gemaakt van een wereld, niet zichtbaar toen alles nog bewoog: de wereld van de verbeelding, waarin wij onderling verbonden zijn. Het verhaal zit vol foto’s waarin een moment is vastgelegd dat anders aan ons voorbij zou zijn gegaan. Maar ook met bewegende beelden over Pictureman. De afwisseling van beweging en stilstand zorgt ervoor dat mijn aandacht gericht wordt en er verbanden worden gelegd. De muzikale ritmiek daarbij is heel prettig.
Media Me gaat ook over magie, vanaf het begin met de tekst: on the other side of that little dot is everyone you love, everyone you know, everyone you have ever heard of. Everyone who is living out there, that has access. In deze tekst ligt een belofte besloten die raakt aan een diepmenselijk verlangen. Het verlangen niet alleen te hoeven zijn, niet verlaten te worden. Ook ik, die onder geen beding met ‘iedereen’ in contact wil staan via nieuwe media, wordt door deze woorden onweerstaanbaar aangetrokken. Media Me maakt je bewust van een imaginaire magische wereld onder ons. Waarin wij nooit meer alleen zijn, elkaar verhalen vertellen door middel van tekst, beeld en geluid: You’re in my story….
Media Me gaat ook over verslaving, over afhankelijkheid van en het doorbreken van sociale codes door nieuwe media. Pictureman zegt het: ‘Het heeft me veranderd. Soms voel ik me alleen maar niet als ik hier ben. Ik ben verslaafd aan mensen, er zijn nog nooit zoveel anderen in mijn leven geweest als nu.’ Terwijl de beelden van de fotoseries van De Anderen aan me voorbij trekken, wordt mij iets duidelijk wat me nog niet zo helder is geweest: een nieuw inzicht, ontstaan door verbanden die ik blijkbaar leg. De digitale revolutie is ook een revolutie omdat ze de sociale codes waarmee wij vertrouwd zijn, met voeten treedt. Vonden we vroeger dat aandacht voor de ander tijdens een gesprek exclusief hoorde te zijn, Media Me laat zien dat we ons nu zonder gène in het bijzijn van anderen afsluiten en verdiepen in onze i-phones en smartphones, I-pads, tablets en computers. De aandacht voor elkaar is niet langer exclusief. Er is nu in onze gedachtewereld voordurende concurrentie. Terwijl ik met jou praat, denk ik aan al die anderen met wie ik in contact sta via mijn i-phone, denk ik aan de plaatjes die ik kan maken, komen er berichten binnen.
Het is verslavend, de meeste mensen kunnen zich er niet voor afsluiten, de afhankelijkheid gaat ver. Maar binnen die afhankelijkheid – die ons minder eenzaam maakt, dus who cares? – leggen de gebruikers keer op keer nieuwe en vruchtbare verbanden die tot iets moois kunnen leiden zoals dit werkstuk van Bert Kommerij.
Media Me gaat over de verbeelding van onze identiteit. Niet voor niets is Pictureman tussen de zestig en de zeventig, een babyboomer. Iemand van de eerste generatie die zich losmaakte van oude waarden, volgens welke een burger op de eerste plaats onderdeel van een gemeenschap was. Een generatie die zichzelf wilde zijn. We zien dat Pictureman dat dan ook volop gedaan heeft. Hij is het archetype van een man die zichzelf is. Jezelf zijn was destijds een verlangen, daarna een verworvenheid maar inmiddels een dogma. Wij mogen niet onszelf zijn, wij moeten.
Als je niet jezelf bent, ben je een loser. Ben je jezelf, dan ben je vrij en blij. En sinds de nieuwe media dragen we uit wie we zijn, hoe goed we dat doen: jezelf zijn. We maken reclame voor ons zelf. Tegelijkertijd kan die identiteit van alles inhouden en ook wisselen. Ook dat laat Media Me zien: de poëtische serie foto’s van het flickr-archief. Het laat zien dat gebruikers zich allemaal willen onderscheiden, origineel willen zijn. Hun identiteit kenbaar willen maken.
Het slotakkoord wordt gemaakt door Pictureman die zegt dat hij nooit op iemand probeert te lijken die hij niet is. En ik geloof hem. Ondertussen zien we hem in allerlei gedaantes: als een figuur in een beeld van Leonardo da Vinci, als een koning in een drama van Shakespeare, als Adam, zonder Eva met een macbook als schaamdoek, als astronaut uit Space Odysee 2001. Zijn identiteit ligt dus niet vast maar kent vele kanten. Maar, hij identificeert zich niet met de minste!
Tot slot, het ongezegde in Media Me, het dichterlijke geheim dat ons wordt ingefluisterd, wordt opgeroepen door de intimiteit van de dialoog, door de woorden van de acteurs, de aaneenschakeling van de montage van beelden van Niels Dekker, het geluid ontworpen door Arno Peeters en de muziek van Okma. Het geluid is soms dichtbij, soms veraf, soms natuurlijk en organisch, soms digitaal. Machine knettert en bibbert, trilt visueel van genot. Splitscreen met twee tot vier beelden op hoog tempo gemonteerd met muziek. Maar ook verstilling in zwart-wit fotografie. Het is prachtig en gelaagd. Helder met een vanzelfsprekende eenvoud.
Er valt nog veel meer te ontdekken in Media Me. Dit zijn slechts de verbanden die ik heb gelegd. Uit die oceaan van mogelijkheden, ‘De digitale revolutie’, heeft Kommerij voor ons keuzes gemaakt en ons alleen het allerbelangrijkste gepresenteerd. Een concrete wereld, overzichtelijk en mooi, waarin wij vrij rond kunnen dwalen.
© Ditteke Mensink
Filmmaker, schrijver, radiomaker, docent.
Saturday, 10 December 2011
Gijsbert van der Wal in gesprek met Bert Kommerij over zijn crossmediale projecten Flick Radio en Media Me. De Avonden, radio 6.
CreditsClip
Friday, 14 October 2011Akbar = Street Art + KLIK
Tuesday, 11 October 2011
Akbar = Street Art, a group on Flickr.
Akbar, hoofdpersonage uit Media Me, you’re in my story, is een internationale stickerheld geworden. Zijn beeltenis is te vinden in de straten van Den Haag, New York, Marokko en Bali. Check deze bijzondere Facebookpage, bedoeld voor fictieve figuren. Zie je hem, doe je KLIK.
A new group on Flickr! This story will never end…
The story continues on the street
Friday, 30 September 2011
In the final scene of the movie main charachter Akbar Simonse is portrayed by NEAR! / Wall Krush Crew.
Tomorrow he will make a new portrait of him. At the Irenetunnel in Delft at 11.00. Title: Akbar = Art.
Meanwhile wonderful stickers and streetart appears in The Hague. Starring Simonse. Nobody knows who’s behind this.
Where fiction ends, reality starts. The story continues…
update: the results:
Film online. Click here.
Thursday, 15 September 2011
‘The revolution will not be televized.’ Street-art image starring Akbar Simonse, main character in Media Me.
Vanaf vandaag is de film te zien bij Holland doc. Click here.
English spoken, Dutch subtitles. 52’00”
Film online bij Holland Doc
Sunday, 11 September 2011
Breaking: Vanaf donderdag 15 september 2011 zal de film Media Me, you’re in my story, online te zien zijn bij Holland Doc.
‘Media Me’ vertelt het verhaal van de slapeloze jongeman Andy, die in gesprek raakt met zijn computer, die zichzelf Machine noemt. Machine leidt hem rond in een stroom aan afbeeldingen op de fotocommunitysite Flickr.com.
Onderwerp van het gesprek tussen Andy en machine is een zwijgende oude straatfotograaf die keer op keer in beeld verschijnt en op internet foto’s verzamelt van mensen met hun nieuwe digitale identiteit. Met zijn verzameling verbeeldt de oude man een nieuw wereldras: overal en altijd bereikbaar en met elkaar in verbinding. Net als in een Griekse tragedie verzorgt een koor telkens een zingend commentaar van de in hun dialoog aangesneden thema’s; wie is deze man en wat is zijn rol in de digitale revolutie?
Het gesprek ontvouwt zich in negen scènes, die elk een specifiek aspect van de digitale revolutie behandelen: identiteit, privacy, educatie, branding, informatie-overload, amusement, locatie, toekomst en verslaving. Maar de digitale revolutie blijkt zich niet zomaar te laten vangen in categorieën en al gauw raakt elke logica zoek: alles en iedereen communiceert met elkaar, buiten ruimte en tijd om.
Media Me is tegelijkertijd een hoorspel, een film en een fotogroep op flickr.com met zo’n 600 leden en inmiddels 6500 foto’s, waarop onze omgang met media-apparaten (computers, camera’s en smartphones) te zien is. Een poëtische film over identiteit, fotografie en online gedrag.
Media Me, You’re In My Story kwam tot stand met steun van het Mediafonds.
Dutch Spoken, dutch subtitles. 51’00”
Concept, tekst en regie: Bert Kommerij.
Muziek: Barbara Okma.
Sound design: Arno Peeters.
Beeldmontage: Niels Dekker.
Cast:
Andy: Michael Krass.
Machine: Bonnie Williams.
Vocaal Kwartet: Quatre Bouches.
Oude man (stem): Frank Sheppard.
Oude man (beeld): Akbar Simonse
Met dank aan alles fotografen uit de Media Me groep.
Special photography: Marco Habanero.
Media Me, you’re in my story, kwam tot stand met steun van het Mediafonds.
I am street-art
Tuesday, 16 August 2011
Akbar Simonse, het anonieme hoofdpersonage in de film Media Me, you’re in my story, duikt plotseling op als street-art in Den Haag.
Ook op sublieme stickers is hij te zien.
Maar wie zijn de makers?
En wanneer is dit verhaal af?
Of zijn verhalen op internet nooit af?
Volg de intrigerende ontwikkelingen op Hofstijl.
7 ontdekkingen in 7 minuten
Tuesday, 7 June 2011
Zeven ontdekkingen in zeven minuten. Over mijn digitale carrière in Hilversum.
Presentatie voor de internetafdeling van de ntr:
Sinds 2001 werk ik drie dagen per week bij de ntr (voorheen RVU) als schrijver/regisseur radiodrama.
Ik ben van de fictie.
In 1990 studeer ik af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht faculteit theater/drama.
Na mijn studie schrijf ik toneelstukken, allerlei soorten columns voor de radio en een hoorspel.
Al snel vind ik de radio leuker dan toneel; geen lange repetitie periodes, geen kostuums, geen licht, geen decor, geen zaal. Enkel tekst, geluid, muziek en een onzichtbaar publiek.
Mijn digitale carrière komt op gang in 1998.
Ik bezoek internetcafés en chat in allerlei soorten chatrooms met allerlei soorten mensen. Waar ze vandaan komen weet ik niet, maar het zijn wonderlijke conversaties die zich goed lenen voor een script. Ik verzamel de ‘gesprekken’ en verwerk ze in het radiochatdrama Meneer A.
Ontdekking 1: Als radiomaker bedien je een anoniem, stil publiek; op internet ontmoet je mensen en liggen de verhalen voor het oprapen. Het publiek praat terug.
Kenmerkend aan de chatconversaties was vaak het gebrek aan logica.
Ik begreep dat een woord het verschil kon uitmaken tussen een leugen en de waarheid.
Ik ben een vrouw. Ik ben een man.
Het is aan de ander wat ie wil geloven. Ieder maakt het verhaal dat hem of haar het beste uitkomt.
Ontdekking 2: Internet doet iets met je identiteit: je krijgt een tweede digitale ik kado.
In 2003 start Uitzending Gemist, plus de Radiocast. Ik ben af van de dwingende uitzendtijdstippen en van de cassettebandjes. Radioprogramma’s komen online en ik kan ze eenvoudig versturen.
Ontdekking 3: Internet is een archief.
Maar ook kwam gelijk Het Beeld om de hoek kijken:
Ontdekking 4: Internet is plaatjes kijken.
Maar wat moet ik daarmee als hoorspelmaker?
Voor het radio vierluik Bureau Woon en Leef kan de luisteraar door tachtig screensavers bladeren onder het motto: kies het scherm dat het beste bij je past.
“Kijken terwijl u luistert”
Het is 2005.
Het geboortejaar van YouTube. En de iPod is helemaal in.
Ik besluit een hoorspel te maken voor die iPod: een podcast in de vorm van een geluidswandeling door Amsterdam voor twee personen genaamd Screened.
Luisteren en lopen wanneer je maar wil.
Een man en een vrouw lopen in vier afleveringen beide een eigen route door de stad en komen tenslotte samen in een hofje aan de rand van de Jordaan.
Ontdekking 5: De luisteraar zit allang niet meer alleen in zijn stoel of in zijn auto. Radio is overal.
Een jaar later word ik actief lid van de internetcommunity rond het crossmediale RVU format De Club van 100.
Het woord Social Media bestaat volgens mij nog niet.
Sommige collega’s vinden het vreemd dat ik lid word, want zo zou ik mijn ‘journalistieke objectiviteit’ verliezen. “Je moet afstand houden”.
Ontdekking 6: Internet ligt gevoelig bij de oude media. Het ondermijnt op een bepaalde manier de autoriteit die het had. Er is zelfs sprake van een kloof.
In Flick Radio uit 2007 probeer ik de ontdekkingen van de afgelopen jaren te bundelen en de kloof te dichten.
Ik krijg de opdracht het internet op te gaan en een project te realiseren rond de vraag: hoe hou je grip op het verhaal van je leven?
Daarvoor schrijf ik op een zogenaamd werklog over mijn eerste stappen op de fotocommunity Flickr.com en over de mensen die ik daar ontmoet.
Van de teksten op het werklog en van de comments onder de foto’s op Flickr maak ik een hoorspelscript en monteer er vervolgens foto’s op, waardoor een internetfotofilm ontstaat.
Media Me, you’re in my story is mijn tweede internetfilm, die net af is, en waarbij de audio wederom uitzendbaar is als hoorspel en waar de beelden in een tweede fase op de soundtrack zijn gemonteerd.
Een poëtisch, associatief verhaal over de digitale revolutie, gebaseerd op een Flickr group die ik in 2007 opzette met daarin inmiddels 600 leden en ongeveer 7000 foto’s die ons huidige mediagedrag laten zien.
De film was te zien in het Ketelhuis/Amsterdam en ging in première tijdens het International Filmfestival Breda. Op dit moment ligt de dvd bij de zendercoördinator, die gaat bepalen of ie tv-proof is. Uiteindelijk hoort ie op Vimeo en YouTube.
(update: Zendercoördinator Ned 3: “Film past niet in het profiel van de zender.” Op naar de Zendercoördinator van Ned 2…)
(update: De film is sinds 18 september 2011 online te zien bij Holland Doc.)
Tot slot, de laatste drie projecten die op dit moment in ontwikkeling zijn.
1. IYou:
Een applicatie voor de smarthpone die in één keer duidelijk maakt hoe je mobiele communicatiegedrag eruit ziet. Datavisualisatie.
Iedere keer als je je telefoon synct, ‘scant‘ iYou je persoonlijke data en toont alleen aan jou de resultaten:
Waar voor beller, sms-er of een mailer ben je?
Op welke dagen ben je het meest actief?
Met wie heb je het meest contact en welke woorden gebruik je het meest?
In totaal negen vragen.
We willen deze applicatie onderbrengen bij de ntr, waardoor redacties van programma’s als Pavlov en Labyrinth er gebruik van kunnen maken onder het motto: Laat me je data zien en ik zeg wie je bent.
De applicatie is ontwikkelt tijden de masterclass Mediafonds@Sandberg 2010 ism vormgever Niels Schrader en Jan van Bruggen en werd ism de Waag gebouwd.
2. Voor Holland Doc Radio maak ik de vier delige minidocserie FaceRadio. Verhalen op, om en over Facebook op de radio.
Iedereen heeft er wel iets mee, of niet. Aan verhalen geen gebrek. Vanaf 18 september 2011 op Radio 1.
3. Tot slot: De Canta (het rode invalidewagentje).
Dit project begint voor mij met een foto die ik neem terwijl ik in Den Haag per ongeluk op een verkeerde tram stap.
Je ziet een trambaan met in de verte een rode Canta, precies in het midden van de tramlijn.
Een week later plaatst een van mijn Haagse contacten Maurits Burgers op Flickr.com ook een Canta, geparkeerd op een zebrapad.
Ik plaats mijn Canta onder die van hem met daarbij de tekst: “Vorige week zag ik hem ook!”
Al snel is er een nieuwe groep: Hunt for the little red car.
Spelregel: Zie je een Canta, maak een foto en plaats hem in de groep. #gamification.
Het blijkt een enorm succes. De groep vult zich al snel met leden en met foto’ s van Canta’s.
Een jaar later.
Documentairemaakster Maartje Nevejan filmt voor een nieuwe documentaire schrijfster Karin Spaink.
Omdat het onderwerp een beetje zwaar is, besluit ze een vrolijke scène te draaien, met Karin in haar Canta.
Een foto van deze scène verschijnt op Facebook.
Michel Langendijk van Virtueel Platform ziet dat en wijst Nevejan op de Hunt groep op flickr, waar inmiddels al meer dan 500 Canta-foto’s in zitten.
Het is een populaire groep: Overal ziet men ineens het rode autootje, maakt er foto’s en filmpjes van en plaatst ze in de groep.
Een paar dagen later belt ze me op. Ze heeft gedroomd over een heus Canta-ballet à la Esther Williams en heeft contact gezocht met het Nationaal Ballet, die nog iets bijzonders zoeken voor hun jubileum volgend jaar…
Stand van zaken nu: Met steun van Mediafonds eCulture worden een tv-serie, een boek en een ballet ontwikkeld.
Over het hele project, the making-of, maak ik een radiodocumentaire voor Holland Doc Radio.
Laatste ontdekking. Nummer 7: Van foto tot ballet, dat kan alleen op internet.
Alle genoemde projecten en meer, zijn hier te beluisteren en te bekijken.
Wordt vervolgd.
The Village Blogger, after Albert Anker
Tuesday, 3 May 2011
People keep posting wonderful Media Me pictures, while the video edit is already finished. The Media Me Pool on Flickr will never stop growing. We’ll keep updating about festivalnews and broad-/narrowcasting on this log.
Saturday, 26 March 2011
Vanavond 21.00
Friday, 25 March 2011
Festivalkrant. Klik hier voor een leesbare versie.
Radio Rijnmond 00.00-02.00
Thursday, 24 March 2011Persbericht.
Vanavond tussen middernacht en 2 uur hoor je de film – Media Me, You’re in my story – in de Wakkere Honden Thema Show op Radio Rijnmond: maker Bert Kommerij geeft tekst en uitleg. Radio Rijnmond 93.4 FM www.rijnmond.nl
Het is een een hoorspel, een film, een uit de hand gelopen videoclip, een docudrama, een relatiedrama tussen mens en machine, een Trans Mediale Twitter Opera, een radiofilm met foto’s en bewegend beeld, een kiest u maar! Bert Kommerij ging op zoek naar de kern van ons dagelijks mediagebruik en ziet hoe internet onze identiteit en menselijke relaties herdefinieert. Wat heeft de digitale revolutie op huiskamernivo aangericht?
Media Me beleeft morgen zijn filmpremière op het IFFB (Int Film Festival Breda van 23-27 maart 2011) en vannacht op Radio Rijnmond !”
Broadcasting radioplay Radio 1
Sunday, 20 March 2011
Vannacht om drie uur wordt de soundtrack van de film, het hoorspel, uitgezonden in De Nacht van het Goede Leven op Radio 1. UPDATE: Staat heden online. Inclusief interview.
International Filmfestival Breda / Soundtrack op Radio 1
Wednesday, 16 March 2011
Op vrijdag 25 maart draait Media Me, you’re in my story, om 21.00 in de Stadsgalerij in Breda tijdens het International Filmfestival Breda.
De soundtrack wordt uitgezonden in de nacht van 20 op 21 maart om 4.00 ‘s ochtends op Radio 1 in de Nacht van het Goede Leven van de KRO. Presentatie: Adeline van Lier.
Volkskrant
Tuesday, 8 March 2011
Artikel Spreekbuis / Trailer
Saturday, 5 March 2011
Trailer Media Me.
Dit artikel van Bas Nieuwenhuijsen verscheen in de Spreekbuis van 3 maart jl.
De nieuwe film van Bert Kommerij (NTR:), Media Me, gaat net als zijn vorige productie Flick Radio over de digitale revolutie. ‘Ik was nog niet klaar met het onderwerp. Wat doet de digitale revolutie met ons, onze manier van leven, onze relaties met andere mensen, ons werk?’
In Media Me is niets wat het lijkt. De verteller, straatfotograaf Akbar Simonse, zegt zelf niets. Maar hij heeft wel een voice-over. De hoofdfiguren, een man die Andy heet (Michael Krass) en een computer die zichzelf Machine noemt (Bonnie Williams), komen niet in beeld. Het beeld en het geluid bevatten allerlei cliché-achtige trekken (slowmotion beeld bij Gregoriaanse zang), maar zijn toch verre van oppervlakkig. Kommerij: ‘Ik heb gezocht naar contrasten. Een verteller die zwijgt bijvoorbeeld. Daar kom je niet ver mee als je radio zou maken, maar in deze film kan het. Akbar Simonse is een blanke man, maar zijn voice-over is gedaan door Frank Sheppard, een zwarte man. De film gaat over internet, nog steeds een nieuw medium. Maar de verteller is een oudere man en de muziek is Gregoriaans. Dat vond ik dramatisch interessant.’
Hoewel Kommerij dus van alles op z’n kop zet, heeft hij ook aan traditionele elementen vastgehouden. ‘De audio is bijvoorbeeld heel traditioneel een afwisseling van dialoog en muziek. Ik wilde vasthouden aan dat soort bekende kaders, omdat anders de inhoud niet zou overkomen.’ De dialogen zijn in het Engels, omdat internet nu eenmaal internationaal is en Engels de voertaal is.
Identiteit
‘Media Me gaat eigenlijk over identiteit’, verklaart Kommerij. ‘In Flick Radio stond ‘ik’ centraal. Maar wat zou er gebeuren als iemand anders in het middelpunt staat? Zodra je internet opgaat, krijg je door het medium een tweede ‘ik’. Die bestaat door interactie met anderen, je ‘wordt’ je communicatie. De ondertitel van Media Me is: you’re in my story. Die ‘my’ is iedereen die verbonden is met internet, wij allemaal dus eigenlijk. Als ik iets schrijf, een blog of een email bijvoorbeeld, dan is mijn bericht pas ‘af’ op het moment dat jij het leest, of antwoord geeft. Het is daardoor de vraag of je zelf de controle over dat tweede ‘ik’ hebt. De virtuele werkelijkheid is vaak anders dan de echte. Alles wordt geherdefinieerd.’
Dit thema heeft ook te maken met de manier waarop de film tot stand is gekomen. Kommerij werkte heel nauw samen met Barbara Okma, die de muziek componeerde, en geluidtechnicus Arno Peeters, en maakte gebruik van talloze foto’s en filmpjes uit een pool die hij had opgezet op Flickr. ‘Barbara kwam bijvoorbeeld met het idee om Gregoriaanse muziek te maken. Arno zei meteen dat de audio surround sound moest zijn. Hij staat binnenkort op internet met een creative commons licentie, dus iedereen mag hem hebben. Maar ik wil niet dat ze er iets aan veranderen, het is mijn werk.’
De film is vanuit de samenwerking min of meer organisch gegroeid. Dat past bij het thema en het karakter van het werk, vindt Kommerij. ‘Ik had eerst alleen de titel en geen verhaal, dat ontstond pas naar aanleiding van de foto’s en filmpjes. Het project is begonnen met de audio, we hebben een soundtrack gemaakt voor een film. Vanaf het begin was Akbar Simonse er ook bij betrokken, die ik via Flick Radio had leren kennen. Gaandeweg ontstond het verhaal en hebben we hem gefilmd en gefotografeerd in allerlei situaties en poses. Hij is een natuurtalent. We wilden hem filmen terwijl hij zat te eten. Het is voor een acteur vaak heel moeilijk om zoiets natuurlijk te doen, maar hij deed het meteen. Bij dit project kwam het ene element uit het andere voort. De film is organisch en gaat over het maakproces, dat ook organisch is, en over internet, dat net zo woekert als de natuur. Ik vind de natuur een mooie metafoor voor internet, daarom zie je aan het begin van Media Me ook natuurbeelden.’
Associatie
In de film zitten tal van momenten die associaties oproepen met religie, kunst en erotiek. Die zijn niet allemaal bewust door Kommerij aangebracht. Vooral de religieuze niet, vertelt hij. ‘Ik ben van huis uit Nederlands Hervormd, maar ik ben niet religieus.’ Toch zit in het begin van de film een stukje zwart, waarin Machine tegen Andy zegt dat hij zijn ogen moet openen, waarna heel close up het gezicht van Akbar Simonse in beeld komt, een oudere man met een witte baard. De link met Genesis is gauw gelegd, zoals ook de Gregoriaanse zang van het vocale kwartet Quatre Bouches religieuze connecties heeft.
Andere verwijzingen zijn wel met opzet in de film opgenomen. Zoals het beeld van Simonse, omwikkeld met snoeren en elektronica, in de pose van de Vitruvius-man van Leonardo da Vinci. ‘Het verwijst naar de Renaissance mens’, zegt Kommerij. ‘De mens die zichzelf centraal stelt, het middelpunt van het universum is. Het komt voort uit de wens de kern te raken, te weten wat de digitale revolutie is.’
Een kernmoment van de film zit in de dialoog tussen Machine en Andy, wanneer Machine zegt: ‘Once you touch me, I touch you’. Kommerij: ‘Dat geeft een erotische lading aan de relatie. Machine vraagt later of Andy haar gelukkig kan maken, zij wil een gelukkige Machine zijn, die door mensen wordt gebruikt en mensen onderling verbindt. Erotiek is een vorm van communicatie die heel algemeen is, die iedereen begrijpt. Het is een natuurkracht.’
Olievlek
Wat zijn volgende project wordt, weet Kommerij nog niet precies. Maar het zal iets te maken hebben met Facebook. ‘Ik zit veel op Facebook. Het is elke dag anders, ik ben er nog niet uit wat het betekent. Het is een vrij beschermde omgeving, misschien dat mensen daardoor wat meer durven dan op andere sociale media. De macht van het woord is mede door sociale media heel groot geworden, één tweet kan ertoe leiden dat je wordt ontslagen. Je moet er dus voorzichtig mee omgaan.’
Maar eerst heeft hij nu Media Me gelanceerd. Op internet. ‘Maar ik zou hem ook graag op tv krijgen. En hij is beschikbaar om te vertonen in bijvoorbeeld zalen. Ik hoop dat de film zich zal verspreiden als een olievlek.’
Bas Nieuwenhuijsen
Media Me zal ook te zien zijn op het International Film Festival Breda van 23 t/m 27 maart.
Radio 1 zal de soundtrack uitzenden in de nacht van 20 op 21 maart in het programma van Adeline van Lier: de Nacht van het Goede leven.
Media Me goes Breda!
Friday, 4 March 2011
Media Me is geselecteerd voor het International Film Festival Breda en zal op vrijdagavond 25 maart om 21.00 vertoond worden.
Voor meer info:
www.filmfestivalbreda.com
Media Me 